Børgefjell- biff og brevatn

Me har nå kryssa over Børgefjell, Noregs nest eldste nasjonalpark, etter Rondane. Parken er eit ynda mål for fiskarar og dei som ønskjer urørt natur. Parken har ingen merka stiar, turisthytter eller vegar.

Sidan det ikkje er nokre stiar gjennom Børgefjell, er ruteval mykje opp til oss sjølve. Me forhøyrde oss om ulike alternativ. Etter sterke anbefalingar om å ta ein båt inn på fjellet, over Store Namsvatn, heller enn å gå rundt vatnet i mykje kratt, kupert terreng og snø, valte me båten. Som Ingrid Espelid ville sagt, juksa me littegranne.

Juks eller ikkje, det viktigaste for oss er å ha det fint på tur, og har heile vegen valt å høyre på tips frå lokalt kjente. Kurt, som køyrde oss over vatnet, kunne også fortelje at han stadig fraktar NPL-arar.

Og jammen vart båten eit godt val! På båten møtte me Runar og Raymond frå Ballangen, som skulle på ei vekes fisketur i Børgefjell. Vår plan var eigentleg å campe med det same me kom over vatnet, då det allereie var kveld, men Runar og Raymond baud på biff og øl om me slo følge eit stykke til innover fjellet. Det freista. Og då kvelden var fin og selskapet godt, slo me følge. Den lengre høneblunden me hadde hatt medan me venta på båten, hadde også gitt oss tonnevis av ny energi. Me peisa opp lia.

Og plutseleg var me oppå fjellet!

Ved Gaukarvatn slo me leir, og klokka halv to fekk me servert biff med fløtegratinerte poteter og peppersaus, og ein iskald øl. Garantert turens beste måltid på fjellet!

Me kikka på kart ilag og delte turopplevingar. Raymond sine turopplevingar kan du lese meir om her.Turgleda dei viste over å vere første dagen på ein tur dei hadde gledd seg lenge til, smitta over på oss, og fekk oss til å tenke over kor heldige me er som får tilbringe heile sommaren på tur.

Då me gjekk å la oss seint på natta, for dei utpå med båt og fiska. Ihuga fiskarar tydelegvis! Neste morgon fekk me kaffi og sjokolade, før me skilte lag og tok i kvar vår retning vidare. Takk for laget!

Vinteren hadde hengt lenge i på Børgefjell i år, og det var framleis mykje snø i høgden.
Men denne helga hadde sommarvarmen verkeleg satt inn. Dette gav oss nydeleg ver, men også nokre utfordringar. Snøsmeltinga var enorm, og det som knapt viste som ein liten bekk på kartet, var nå store fossar. For første gong i våre liv skulle me få prøve oss på skikkelig vading. Ein «bekk» som nå var omskapt til ein enorm foss, vart vår største utfordring. Me vandra opp og ned og opp og ned langs fjellsida for å finne ein stad å gå over. Til slutt måtte me berre legge i veg. Me hadde eit tau mellom oss på 25 meter. Ein gjekk, medan ein stod på ein litt rolegare plass i elva og passa på. Me måtte gå oppover og nedover i elva for å unngå den aller verste straumen, med vatn til godt opp på låra. Etterkvart vart me svært nedkjølte, og i den strie straumen vart det då vanskeleg å konsentrere seg og halde balansen. Me tenkte på mamma sitt mantra: «Eit steg om gongen, jenter, eit steg om gongen!» Då me endeleg var over, hadde me vore uti elva i over ein time. Me var letta og iskalde. Me bytta, pakka oss inn i Jervenduken og laga Real Turmat og te. Me prisa oss lykkelege for den varme vinden og sola, som gjorde at me sakte men sikkert fekk varmen igjen. På kartet såg me at fleire elvar venta, som såg ut til å vere minst fire gonger så store som «bekken» me nå hadde passert, og som kom ned frå brear og fjell med mykje snø. Me grua oss allereie. Heldigvis var ikkje desse like strie, og me kom oss heilskinna over alle.

For oss vart Børgefjell på mange måtar ein svenneprøve, både når det gjaldt store elvar og navigering på eiga hand. Det gjekk bra, og nå er me klare for meir, spente på kva Nordland har å by på.